Ulrum – Bouillon

Here’s the donkey!

Het is vroeg, erg vroeg als ik uit Groningen vertrek om de volgende (laatste) test met donkey te gaan ondernemen. 

Het motto van deze test, of eigenlijk de gewenste uitkomst zal zijn; als hij heel blijft dan ga ik het doen. Als hij heel blijft, zelf blaak ik van het vertrouwen dat Donkey met vlag en wimpel zal slagen. De vorige ‘test’ waarbij ik sectie 13, 22 & 16 van de TET heb gereden vormden geen enkel probleem voor mijn ezeltje, dus ach waarom zou het nu wel een probleem zijn? 

Het gaat vooral om schik maken, en als Donkey mijn schik faciliteert dan zorg ik dat ik goed voor hem zorg. Zo heb ik door mw-motoren in Borne andere balhoofdlagers laten monteren en een elektronische ontsteking, oh en de voorvork laten service. En rijd ik deze ochtend weg uit Groningen waar ik bij mijn pa in zijn zaak (Van Balen Motoren) Donkey heb mogen voorzien van nieuw rubber! 

All is well, een nieuw avontuur staat ons te wachten, let’s go!

Na een uur heb ik zo’n pijn aan mijn reet dat ik even moet stoppen. Ok, het zadel is anders dan van de VFR, eigenlijk is alles anders dus die vergelijkingen mag ik uit mijn hoofd gaan zetten. Nou ja, nog eentje dan; boven de 80km/u gooit Donkey de olie eruit, niet de bakolie waar ik een modificatie voor heb, maar motorolie. Gelukkig is 80km/u op de gps, 93km/u op de teller en ik laat me graag foppen.

Ik kijk nog eens achter me naar de tent en mijn zwarte zijtassen en kan een enorme glimlach niet onderdrukken! Over drie dagen vertrekt mijn amigo Erwin ook met zijn KTM 1190 Adv R. Waar ik drie dagen over doe, doet hij in één dag. 

Doel is om heerlijk te rijden op de TET in de Spaanse Pyreneeën. Het plan was aanvankelijk om TET Zweden te rijden echter het is april en een groot deel ligt nog onder de sneeuw, plus niet iedereen is een fan van winterkamperen. Ook ik besluit dat het verstandiger is om naar het zuiden af te zakken. Want nogmaals uiteindelijk gaat het om de lol. En lol kan je hebben in de Pyreneeën. 

Ik hobbel vrolijk verder en voor ik het weet ben ik de grens over, nou ja haha voor ik het weet. Het is al laat. Ik doe er ongeveer een dag over om van Groningen tot bij Maastricht de grens over te gaan. Maar de zon schijnt, de tank zit (weer) vol en Donkey en ik hebben goede zin! Lekker de B-wegen op in de Ardennen, rond half negen word ik moe en is het tijd voor een camping. Ik check wat er in de buurt ligt en hobbel rustig naar camping Le Prahay aan de altijd wonderschone rivier de Semois. 

De heerlijke bochten in dit gebied zijn koren op de molen van mijn Donkey; korte onoverzichtelijke scherpe bochtjes bij een snelheid van 50 – 70 km/u vindt hij het lekkerst, wat stuurt zo’n ding toch! Ik ben Godse gelukkig als ik bochten kan rijden, en ik ben in extase als ik bochten met Donkey rij, echt supervet!

Een klein ietsje pietsie minder supervet is dat aan de linkerkant de kickstarter weleens de grond raakt bij een linkerbocht. Dat is de eerste twee keer hilarisch, daarna is het gewoon een beperking waar ik al snel een oplossing voor heb gevonden. Bij een scherpe linkerbocht hang ik zo ver mogelijk naast mijn hobbelende Donkey waardoor de motor zelf erg rechtop blijft. Een leuke bezigheid en hilarisch voor andere weggebruikers oftewel lekker bezig David. 

Ik rij het entree weggetje naar de camping op en zie overal, maar dan ook echt overal 4×4 auto’s. Er is één of andere bijeenkomst met bbq, er staan tenten met rijen lange tafels met bier drinkende 4×4 mensen. Ik hoop dat ze een plekje hebben voor mijn 1×2. Er staat een rij voor de receptie tot buiten, in de rij staan mensen om bier te bestellen & mensen die willen inchecken. Ik besluit over te gaan op reismodus oftewel ik ga in de wachtstand. Dit is de stand die ik in kan schakelen op het moment dat ik ergens lang moet wachten, of het nu bij een Afrikaanse grenspost is of in een enorme rij in de supermarkt, het is om het even. Ik accepteer volledig dat ik hier vrij gekozen sta en ik zak weg in een mentale afwezigheid, meditatief mag het genoemd worden. Slapen met mijn ogen open komt meer in de buurt.

Zoals met sommige dromen schrik je wel eens wakker, soms door een geluid, soms door een kleverig gevoel op je onderbuik of soms omdat je iets herkend uit het echte leven. Zo ook nu; vooraan de rij stapt een dame bij de bar vandaan met 4 halve liters bier in haar handen, ze heeft een lange zwarte staart en een stevige (ferme, goede, etc) kont.. Op dat moment gaat er een lampje bij me branden, langzaam kom ik uit de waakstand en ik stap pardoes uit de rij. Ik ken die kont, ze wandelt naar buiten en ik verlaat de rij om er achteraan te rennen. “ Il!” Roep ik als we buiten zijn, ze draait zich om en verdomd! Het is inderdaad Ilian! Een goede vriendin uit Arnhem. 

Ik word uitgenodigd aan de tafel en zie dat ook Eva er is! Die ken ik ook, wat leuk! Dit had ik echt niet verwacht, de dames zijn hier voor een 4×4 rit en zitten met hun groepje aan een lange tafel. Ik laat de rijvoor wat het is en neem eerst een biertje.

Naast de auto van Ilian is nog plek en daar zet ik dan ook mijn tent op. Donkey heeft het goed gedaan. Ik check nog even de olie en met het lekken in hoeveelheid valt het mee, mooi, meer bier. Welterusten Donkey.